کوچینگ حرفه ایست که بر هدف‌گذاری، تولید خروجی و مدیریت تغییرات فردی تمرکز دارد. گاهی بررسی تفاوت کوچینگ با سایر حرفه‌های حمایتی فردی و سازمانی، کمک به درک بهتر کوچینگ می کند.
روان‌درمانگری
روان‌درمانگری [روانشناس] با شفای درد، نقص کارکرد و تعارض درون فردی و یا بین فردی سر و کار دارد. در این حرفه اغلب [و نه همیشه] تمرکز بر (1) حل مشکلاتی است که از گذشته بر می خیزد و مانع عملکرد هیجانی افراد در زمان حال می شود، (2) بر بهبود کارکرد روانشناختی عمومی و (3) بر تعامل با زمان حال از طریق راه‌های سالم‌تر هیجانی است.
از سوی دیگر، کوچینگ به حمایت از رشد فردی و حرفه ای بر پایه تغییرات خود خواسته و در راستای خروجی های قابل اجرا و مشخص می پردازد. خروجی [کوچینگ] به موفقیت حرفه ای و شخصی افراد مرتبط می شود. کوچینگ متمرکز بر آینده است. ممکن است هیجانات و احساسات مثبت خروجی طبیعی کوچینگ باشد، اما تمرکز اولیه آن بر خلق استراژی های قابل اجرا برای تحقق اهداف مشخص در کار و یا زندگی فرد است. تاکید در روابط کوچینگ بر روی اقدام، مسئولیت‌پذیری و پیگیری است.
مشاوره
سازمان ها و افراد مشاوران را به دلیل تخصصشان بکار می گیرند. در حالیکه رویکردهای مشاوره بسیار گسترده است، اما پیش فرض این است که مشاور مسئله ای را شناسایی می کند، نسخه می پیچد و حتی گاهی هم راهکارها را پیاده‌سازی می کند.
در کوچینگ پبش فرض بر آن است که افراد و تیم ها قادر هستند که به واسطه حمایت‌ها، رویکردها و چارچوب‌های اکتشافی کوچ، راهکارهای خودشان را ارائه دهند.
منتورینگ
منتور فرد متخصصی است که بر اساس تجاربش، خرد و راهنمایی خود را به مخاطبش ارائه می دهد. منتورینگ می تواند شامل توصیه کردن، مشاوره دادن و کوچینگ باشد. اما فرایند کوچینگ شامل توصیه کردن و مشاوره دادن نیست و به جای آن بر هدف گذاری افراد و گروه ها و تحقق آن متمرکز است.
آموزش
برنامه های آموزشی بر پایه اهداف تعیین شده قبلی از سوی مدرس هستند. اگرچه در فرایند کوچینگ هم اهداف مشخص می شوند ولی این اهداف توسط خود افراد یا تیم های مراجع و با رهیاری کوچ تعیین می شود. در آموزش پیش فرض یادگیری خطی و همزمان با برنامه درسی طراحی شده است. در حالیکه در کوچینگ یادگیری کمتر خطی بوده و بر پایه سر فصل از پیش تعیین شده نیست.
منبع: سایت فدراسیون بین المللی کوچینگ (ICF)
